KAĞNI/SES (Sabahattin Ali)

Çok uzun olmayan bir sürü hikayeden oluşuyor kitap.Yukarıdaki resme aldanmayın bulabildiğim tek kapak bu olduğu için koydum benim okuduğum kitap çok eski bir basımdı(kütüphane sağolsun)Eski kitapları okumak çok hoşuma gidiyor aslında.Parmaklarımı sararmış sayfaların üstünde dolaştırmak,kitaba benden önce değen elleri düşünmek,alınmış 2 kelimelik bir notun anlamını düşünmek beni çok mutlu eder.Neyse efendim ben kitaba döneyim.

Bir çok yerde Sabahattin Ali'nin öykücülüğüne dair övgüler duymuştum ama ben nedense hep romanlarını okudum.Sanırım bunda öyküye yeni yeni ısınmamın payı büyük.Kağnı ve Ses adlı iki bölümden oluşan kitapta ilk hikayeden itibaren inanılmaz kuvvetli bir gözlemcinin etkilerini görüyorsunuz. Başın Öne Eğilmesin'de okuduklarımdan yanlış hatırlamıyorsam Konya'da yaptığı öğretmenlik dönemindeki gözlemlerine dayanarak yazmış bu öyküleri. Köylüyü, işçiyi, ezilmişi,yoksulu,zengin tüccarı,hapislik yatanı ve daha sürüsüne bereket yurdum insanını zamanının dışına taşırmadan , hayatlarına eklemeden çıkarmadan anlatabilen çok fazla yazara rastlamadım.Yöresel ağızları yazı diline çok iyi uyarlayabilen,dolaysız anlatan,hikayelerini süslemeye ihtiyaç duymadan yazan bir yazar Sabahattin Ali.41 yaşında öldürülmeseymiş kimbilir bugün ne güzel kitaplarını okuyor olacaktık.Kitaptaki öyküleri okurken bende olanları bir sis perdesinin arkasından seyrettim sanki.Yeri geldi Arap hayri'nin boya sandığının yanına çömeldim,yeri geldi Gramofan Avrat'ın gerdan kırışını izledim,bazen hapishaneden çıkarken dağıtılan bahşişlerden aldım bazende...O insanların hayatları üzerinden daldım gittim hayallere...

Türk öykücülüğünün yüz akına dair ne bilirsin derseniz benim size diyeceğimdir bu kitap.Ne zamandır aklıma koyduğum bir yazarın külliyatını okuma fikrimide gerçekleştireceğim ilk yazarlardan biri olacak galiba Sabahattin Ali.Hadi hayırlısı:)