Narziss ve Goldmund'u okuyorum,kumların üstüne yayılıp batan güneşin tenimi ısıtmasını hissediyorum.Özel bir insandan,özel bir hediye...Dünya gerçekten ufacık bir yer galiba...Hala sevgiye inanan ve sevebilen güzel insan,bu şiir senin için:

Şimdi sen kalkıp gidiyorsun. Git.

Gözlerin durur mu onlarda gidiyorlar. Gitsinler

Oysa ben senin gözlerinsiz edemem bilirsin

Oysa Allah bilir bugün iyi uyanmıştık

Sevgiyeydi ilk açılışı gözlerimizin sırf onaydı,

Bir kuş konmuş parmaklarıma uzun uzun oturmuştu

Bir sevişmek gelmiş bir daha gitmemişti

Yoktu dünlerde evvelsi günlerdeki yoksulluğumuz

Sanki hiç olmamıştı

Oysa kalbim işte şuracıkta çarpıyordu

Şurda senin gözlerindeki bakımsız mavi, güzel laflı İstanbullular

Şurda da etin çoğalıyordu dokundukça lafların dünyaların

Öyle düzeltici öyle yerine getiriciydi ki sevmek

Ki karaköy köprüsüne yağmur yağarken

Bırakasalar gökyüzü kendini ikiye bölecekti

Çünkü iki kişiydik

Oysa bir bardak su yetiyordu saçlarını ıslatmaya

Bir dilim ekmeğin bir iki zeytinin başınaydı doymamız

Seni bir kere öpsem ikinin hatrı kalıyordu

İki kere öpeyim desem üçün boynu bükük

Yüzünün bitip vücudunun başladığı yerde

Memelerin vardı memelerin kahramandı sonra

Sonrası iyilik güzellik.