4 Temmuz 2008 Cuma

BİRİ BENİ DURDURSUN

Bu aralar benim hayatımda rastlantılar o kadar önemli yer tutuyor ki yakında herşeyden korkar olacağım.Dün hava bozacak diye evde kalma kararı aldık.Akşam yemeği için birşeyler hazırlarken üst komşularımızın kavga sesiyle kapıya koştuk.Sürekli kavga ettikleri için artık kanıksadığımız bu durumda yapacak fazla birşey olmadığını düşünüp kavganın şiddetine göre polisi aramak için telefonu elime aldım.Eylül Ilgın'ın odasına doğru gittiğimde apartmanın daracık arka boşluğuna düşen bir şeyin sesini duydum.Arka balkona çıktığımda gözlerime inanamadım.Üst katta oturan delikanlı yerde sırtüstü yatıyordu.Hayal gördüğümü düşünüp gözümü açıp kapadım ve onda zaten bir kadın çığlığıyla kendime geldim.Banyoda olan eşime 112'yi aramasını söyledim.Bizim arka bölümümüzde bütün parmaklıklar olduğundan yan komşuya geçtim.Onlarında parmaklıklarının tam olduğunu görünce hemen apartmanın arkasından dolaşmaya çalıştım.Benden önce oraya gitmeye çalışanlara hastayı kıpardatmamalarını söyleyerek engebeli arka bahçeden daracık boşluğa ulaştım.Nabzını solunumunu kontrol edip,kanama varlığını araştırdım.Bilincini açık tutmak için sorular sormaya başladım.O sırada eşimde yanıma geldi ve hastayı uygun pozisyonda ambulans gelene kadar tuttuk.Ambulans geldiğinde o daracık yerden çıkabilmek için uygun bir planlama yaptık ve sedyenin kullanımını bile bilmeyen doktoru aradan çıkartıp hastayı ambulansa bindirebildik.1 saat sonrasında da ilk müdahaleyi yaptığımız için karakola davet edildik ve ıncık cıncık bir şekilde ifade verdiğimizden uzun bir süre karakolda kaldık.
23 yaşında bir delikanlının hayatını sona erdirmeye çalışabilmesi için gerekli psikolojiyi nasıl elde ettiğini düşüne düşüne yatakta dönüp durdum dün gece.Düştüğü yeri görseniz,o kadar daracık bir yer ki,o iri cüssesiyle boununu kırmadan ordan kurtulabilmesinin tek sebebi atladığı yerin çok yüksek olmayışıdır.Velhasıl bu aralar nereye elimi atsam bir vakayla karşılaşmaktan ,artık bir karar almaktan korkar hale geldim.İyiki dün hava bozmuşta evde kalmışız demekten başka birşey konuşamadık dün akşam evde.Acaba diyorum "Ailenizin Sağlıkçısı" diye br tişört yaptırıp öyle mi gezsem sokaklarda?Belki daha çok kişiye yardımım dokunur.Bir kez daha rica ediyorum. Lütfen ilk yardım konusunda bilgi alabileceğiniz kurs,seminer,toplantıne varsa katılın veya onaylanmış bir ilkyardım kitabını (ehliyet kurslarındakiler değil ama) elinizin altında bulundurun. Nerede,ne zaman,ne ile karşılaşacağımız hiç belli olmuyor...

4 yorum:

Haydins dedi ki...

Korkunc bir olaymis..Saglikci olsam boyle serin kanli olabilirmiydim acaba diye dusunuyorum bazen..Eminim olamazdim..
Ordu da mi yasiyorsunuz?benim annem babamda aslen ordulu..Nisan ayinda kucuk bir kacamak yaptim sevdiklerimi gormek icin orduya :)

Sanem dedi ki...

Okuyunca ürperdim. Sana da, o genç çocuğa da geçmiş olsun!

Unknown dedi ki...

merhaba, öncelikle soğukkanlılığın için tebrik ediyorum seni. Senin de başına neler geliyor öyle, binanın kurtarıcısı oldun desene.
Özellikle bebek ve bu olay seni halk kahramanı yapmıştır :-)
İlk yardım gerçekten önemli bir mevzu. sürücü kursunda verilen eğitimle adam kurtarılmaz belki de öldürülür. İlk yardım eğitimi ve sertifikası veren yerlerden iyi bir eğitim almak gerek. Hatta, teyzem almıştı böyle bir eğitim. Çok faydalı olduğundan bahsediyordu. Öyle bir imkanla karşılaşırsam ben de düşünürüm ama ben fazla kana, yanığa, kesiğe, yaraya dayanamam :-) özellikle yanığa.
Allah yardımcımız olsun.
sevgiler...

Büşra dedi ki...

çok geçmiş olsun, böyle bir hadiseye tanık olmak, eminim çok zordur. Ama gerçekten son derece soğukkanlı davranmışsın, helal olsun.