BİTEMEDİ ŞU BAHAR

Canım sıkkın.Dün kızımla başbaşa geçirdiğim 4 saat dışında her dakika sevimsizdi.Bugün 5 gün sürecek eğitime giderken neşeli gurubumu göreceğim için azda olsa sevinmiştim ama oda hayal oldu.Beni haberim olmadan başka gruba kaydırmışlar ve tüm gün sıradanında altında bir eğitimde sıkıntıdan patladım.Bahar bitti,ben bunalıma yeni giriyorum galiba. Düşünüyorumda, ipin ucunda sallanan hayatlarımızı iten el hiç mi yorulmayacak?Çok yazık,içimdeki güzellikler her geçen gün azalıyor,oysa ki ben çok neşeli bir insanımdır.Herşeye olumlu bakan yanıma ne oluyor benim anlamıyorum.Önceden azalanın yerine konacak birşey bulurdum muhakkak.Birini sevemezsem başkasını severim,ona güvenemezsem buna güvenirim,o olmadıysa şu muhakkak olur derdim sürekli.Kendimi avutmaktan öte inanırdım buna.Şimdilerde güvenin, sevginin, saygının azaldığında yeri doldurulamayan şeyler olduğunu hissediyorum.Azalıyor ve ben elimden akıp gidenleri tutamıyorum,tutmakta istemiyorum.Sıkkınım ama bunu hayatımı zehir etmeden yaşayabileceğim seviyeye indirecek kadar seviyorum kendimi.Geçecek biliyorum. Sadece geçeceği zamana kadar biraz sabır , güneşli gün ve İzmir'e gidip kafa dinlemek istiyorum.