DAVETSİZ MİSAFİR

Hiç beklemediğim, ummadığım bir anda girdin hayatıma.Zamansız bir gelişti seninki,tıpkı davetsiz misafir gibi... Oysa ben davetsiz misafirleri sevmem.Ama sen baskaydın...

Önceleri güzeldi bu misafirlik,zevk alıyordum evsahipliğini yapmaktan...Gönül evimde ne varsa önüne sermekten,elimdekileri seninle paylaşmaktan,güzel sohbetinden hoşlanıyordum.Elin boşta gelmiş olsan ben sana kızmıyordum.Konuştukça,geldiğine seviniyor; baktıkça,gülüşüne daha bir ısınıyordum.

Geldiğin kadar hızlı gideceğin hiç aklıma gelmemişti.Çok canımı yaktı bu kısa misafirlik.Sen izinsiz girdiğin bu kalpten yine izinsiz çıkarken olanlar bana oldu.Çalan her telefon sen,her gölge senin gölgen,her şarkı seni hatırlatır oldu.Sensizlik kelimesinin kaç harften oluştuğunu sayamadım.Saydığım tek şey gözümden düşen damlalar oldu.

Dün yine bir şarkıda yüzün düşünce aklıma,gözlerimde dolunca,vazgeçtim senden...Gülmeye başladım yeniden...Aslında komik olanda buydu zaten.Sen zaten davetsiz bir misafirdin ve geldiğin gibi gitmiştin.Gelmeyi dilemiş ve sonra herkesten önce,herşeyden önce, vazgeçmiştin. Herşeyi anlıyorda bu kalbim, tek bir şeye cevap veremiyor:"Madem gidecektin,o zaman niye geldin?"

Davetsiz misafir;madem gelmiştin keşke biraz daha kalsaydın...